bugün yaşadığımdır.
6 yıl boyunca sevinçler, acılar yaşadığım; ne doğum günleri, ne ölümlere şahit olduğum büromu, masamı, binamı terk edip plaza kızı pelinsu olmak üzere daha "kurumsal" binamıza taşındım bütün ekiple.

yemeğine hasta olduğum yasemin ev yemekleri 'ne veda ederken kalbim burgu aletine, mengeneye girmiş gibiydi. hayli içime oturdu.

hüzün işte, ne diyeyim.